سختی گیر
سختی گیر به تجهیزی اطلاق می شود که برای حذف سختی موفت آب و جلوگیری از ایجاد رسوب مورد استفاده قرار می گیرد.
در یک تعریف بسیار ساده آب سخت به آبی اطلاق می شود که املاح معدنی موجود در آن بیشتر از میزان معمول باشد. سختی آب معمولا بر حسب واحد میلی گرم بر لیتر اندازه گیری و بیان می شود. سختی کربناتی ناشی از تزکیبات کربناتی و بی کربناتی یونهای کلسیم و منیزیم است.
نوع دیگری از سختی، سختی غیر کربناتی است که در آن ،آنیونهایی نظیر سولفات، کلراید، نیترات و …. با یونهای کلسیم و منیزیم ترکیب می شوند.
باید توجه داشته که عامل تشکیل رسوب در تاسیسات حرارتی و برودتی سختی کربناتی است و به همین دلیل این پارامتر بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.
برای اندازه گیری سختی آب طبقه بندی کیفی ثابتی وجود ندارد ولی محدوده های زیر محدوده های متداولی برای دسته بندی آب هستند.
آب نرم: سختی کمتر از ۵۰ میلیگرم بر لیتر کربنات کلسیم
آب نسبتا سخت: سختی بین ۵۰ تا ۱۵۰ میلیگرم بر لیتر کربنات کلسیم
آب سخت: سختی بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلیگرم بر لیتر کربنات کلسیم
آب خیلی سخت: سختی بیشتر از ۳۰۰ میلیگرم بر لیتر کربنات کلسیم
اصولا عملیات سختی گیری برای آبهایی با سختی بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر مورد استفاده قرار می گیرد. البته نباید به این اعداد بصورت مطلق نگاه شود و الزامات فرآیندی میزان سختی مجاز را مشخص می کنند.
کاربرد اصلی سختی گیرهای رزینی در دیگهای بخار، مبدلهای حرارتی، برجهای خنک کن و سیستمهای سرمایشی است.
در مصارف صنعتی سختی آب موجب انسداد لوله ها در سیستمهای پایپینگ و بویلر ها و سیستمهای خنک کاری و در نتیجه کاهش دبی جریان و کاهش انتقال حرارت می شود که این موضوع باعث افزایش هزینه های انرژی و همچنین افزایش هزینه های نگهداری و تعمیرات می شود.
همچنین در آبهای سخت انحلال صابونها و مواد پاک کننده در آب به راحتی انجام نمی شود و در نتیجه راندمان شستشو کاهش می یابد.
سختی گیرهای رزینی بر اساس جایگزینی یون های کلسیم و منیزیم موجود در آب سخت با یونهای سدیم موجود در رزین عمل می کنند. این رزین ها باید به طور متناوب احیا (Regeneration) شوند تا مجددا کارآیی مورد نظر را داشته باشند. این کار با عبور دادن آب نمک، از رزین صورت می گیرد.
در طی فرآیند احیاء یونهای سدیم موجود در محلول آب نمک جایگزین یونهای کلسیم و منیزیم شده و رزین مجددا احیا و قابلیت سختی گیری خواهد داشت. در صورت نیاز به استفاده پیوسته و جلوگیری از توقف در تولید آب نرم از سختی گیرهای دو منبعی (دوبل) استفاده می شود. در این حالت همواره یکی از سختی گیرها در مدار بوده و دیگری در حالت احیا یا آماده به کار خواهد بود.
درسختی گیرهای فلزی با لوله کشی تا ۴ اینچ معمولا از شیر چند راهه (Solo Valve) استفاده می شود.
در بهره برداری از سختی گیرهای رزینی ۵ مرحله اصلی وجود دارد:
– بهره برداری (Service)
– شستشوی معکوس
– احیا (Regeneration)
– شستشوی آرام
– شستشوی سریع
سختی گیرها از نظر ظاهری استوانه ای شکل بوده و بسته به نوع بدنه در دو دسته کلی سختی گیر با بدنه فلزی و سختی گیر با بدنه FRP ارائه می شوند.
برای انتخاب سختی گیرهای ساخت شرکت صنعت تاسیسات میلاش می توانید کاتالوگ های پیوست را ببینید یا با کارشناسان این شرکت تماس بگیرید.
